Μία από τις πιο δαπανηρές νόσους του πεπτικού συστήματος είναι η χολολιθίαση (οι πέτρες στη χολή), μια πάθηση, που πλήττει εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σ’ όλο τον κόσμο, ηλικίας από 20 έως 75 ετών.
Οι επείγουσες καταστάσεις στις οποίες μπορεί να οδηγήσει και οι εισαγωγές στο νοσοκομείο για την αντιμετώπισή τους έχουν ως συνέπεια την κατακόρυφη αύξηση του κόστους σε όλα τα συστήματα υγείας.
Η νόσος εμφανίζεται συχνότερα στους Δυτικούς πληθυσμούς, με πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη χολολίθων να είναι τα άτομα από το δυτικό Καύκασο, σε αντίθεση με τους Ανατολικοευρωπαίους, τους Αφροαμερικανούς και τους Ιάπωνες, στους οποίους τα ποσοστά εμφάνισης της νόσου είναι πολύ χαμηλότερα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ταλαιπωρεί περίπου στο 6% των ανδρών και στο 9% των γυναικών.
Ενώ η πλειοψηφία των ασθενών με πέτρες στη χολή είναι ασυμπτωματικοί σε όλη τους τη ζωή, περίπου στο 15-25% αυτών θα εμφανιστούν συμπτώματα μέσα σε 10 έως 15 έτη παρακολούθησης, οπότε η κατάσταση αναφέρεται ως χολοκυστίτιδα (φλεγμονή της χοληδόχου κύστης).
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η γνώση για την επιδημιολογία και τους παράγοντες κινδύνου της χολολιθίασης έχει εμπλουτιστεί. Το υπερηχογράφημα έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε αυτό, παρέχοντας μια γρήγορη, ακίνδυνη μέθοδο εξετάσεως σε μεγάλο αριθμό ατόμων.
Στους παράγοντες κινδύνου εμφάνισης λίθων στη χολή συμπεριλαμβάνονται:
– Tο φύλο (οι γυναίκες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο),
– Η ηλικία (πιο επιρρεπείς οι άνω των 60 ετών)
– Το οικογενειακό ιστορικό χολολιθίασης
– Η παχυσαρκία, αλλά και η απότομη απώλεια βάρους
– Ο διαβήτης
– Η εγκυμοσύνη
– Η υψηλή σε λιπαρά και χοληστερόλη και η χαμηλή σε φυτικές ίνες διατροφή
– Η λήψη φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερόλη, αλλά και όσα περιέχουν οιστρογόνα.
Η απλή χολολιθίαση αφορά σε πέτρες στη χοληδόχο κύστη που σχετίζονται με κολικούς του οργάνου και απουσία επιπλοκών, όπως η οξεία χολοκυστίτιδα, η χολαγγειίτιδα, και η παγκρεατίτιδα λόγω χολολίθων.
Σύμφωνα με τον Δρ. Αναστάσιο Ξιάρχο – Πρόεδρο της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, ο προσδιορισμός εάν τα συμπτώματα στο ανώτερο πεπτικό του ασθενούς προέρχονται από πέτρες στη χολή, που εντοπίστηκαν σε απεικονιστικές εξετάσεις μπορεί να ενέχει κάποιες δυσκολίες, διότι τόσο οι πέτρες όσο και τα συμπτώματα στο ανώτερο πεπτικό δεν σχετίζονται πάντοτε. Η διαφοροποίηση είναι σημαντική, δεδομένου ότι λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι συχνά θεραπευτική σε άτομα με συμπτωματική χολολιθίαση, αλλά πρέπει να γίνεται ολοκληρωμένος έλεγχος για τον προσδιορισμό της ακριβούς αιτίας των συμπτωμάτων.
Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι από τις πιο συχνά εκτελούμενες χειρουργικές επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα. Για παράδειγμα, το 90% των χολοκυστεκτομών στις Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα πραγματοποιούνται με αυτή τη μέθοδο. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή υιοθετήθηκε πολύ γρήγορα από τους χειρουργούς, ιδιαίτερα μετά από τα ευρήματα μελετών τα οποία διέλυσαν κάθε ανησυχία σχετικά με την ασφάλειά της. Έκτοτε οι ειδικοί θεωρούν τη λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή ως τον ιδανικό τρόπο για την οριστική αντιμετώπιση της νόσου.
Σε λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή μπορούν να υποβληθούν ασθενείς με συμπτωματική χολολιθίαση με, ή χωρίς, επιπλοκές, αλλά και ασθενείς με ασυμπτωματική χολολιθίαση που βρίσκονται σε αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο της χοληδόχου κύστης ή με επιπλοκές.
«Αποτελεί για την πλειοψηφία των ασθενών την ιδανική θεραπευτική επιλογή, με σημαντικά λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο, νοσοκομειακή περίθαλψη, και χρόνο ανάρρωσης», σημειώνει ο Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος.
Ειδικότερα, η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή υπερτερεί σε σχέση με την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση στα εξής:
– Μηδαμινή απώλεια αίματος
– Ελάχιστο χειρουργικό τραύμα (μια τομή 1 εκ. και τρεις τομές 0,5 εκ.) και συνεπώς ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου
– Σχεδόν εξάλειψη των μετεγχειρητικών επιπλοκών που έχουν σχέση με το τραύμα και λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές
– Μείωση της πιθανότητας για δημιουργία μετεγχειρητικών συμφύσεων
– Γρήγορη ανάρρωση και ταχεία επάνοδος στην εργασία
– Μικρότερος χρόνος νοσηλείας και συνεπώς μικρότερο κόστος.
Η συγκεκριμένη μέθοδος, δίνει τη δυνατότητα αντιμετώπισης ασθενών σε βαριά κατάσταση όπως, καρδιοχειρουργημένους, υπέρβαρους ή ασθενείς που βρίσκονται σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Τελευταία η λαπαροσκοπική αφαίρεση της χολής εκτελείται μέσω μόνο μιας μικρής οπής από τον ομφαλό (single port), χωρίς να απαιτούνται άλλες μικρές τομές, με άριστα αποτελέσματα.
Πηγή: onmed.gr
Πηγή: Daily-News.GR